آسانسور چیست؟ تاریخچه‌ي آسانسور
مخترع آسانسور کیست؟!
آسانسور مخترع خاصی ندارد!
تاریخچه‌ی استفاده از آسانسور (وسیله‌ای که انتقال افراد و وسایل او را آسان می‌کند) حتی به قبل از میلاد مسیح می‌رسد. زمانی که برای جابه‌جایی اجسام در ساخت بناهای بلند از بالابرهایی که عملکردی شبیه به آسانسورهای امروزی داشتند، استفاده می‌شده است.
پایه‌گذار علمی و طراح آسانسورهای امروزی، دانشمند و ریاضی‌دان بزرگ، آتوود است. وی مخترع ماشینی به نام ماشین «آتوود» است. این ماشین از دو نخ که به دو وزنه متصل است و بر روی یک قرقره بالا و پایین می‌شود.
ماشین آتوود
با وجود ایده‌ی اولیه آسانسور تا سال ۱۸۵۴ میلادی، آسانسوری با ارتفاع بلند تعبیه نشد. دلیل این کار وجود خطرات ناشی از سقوط آسانسور به دلیل پارگی سیم‌بکسل‌ها بود که مشکل اصلی در طراحی آسانسورهای با ارتفاع بلند تلقی می‌شد.
در این سال یک مهندس مکانیک به نام « آلیشا اُتیس » ایمنی را در بالابر با به‌کارگیری چرخی ضامن‌دار که در صورت پاره‌شدن طناب، اندکی پس از سقوط بالابر را متوقف می‌کرد، فراهم کرد. این اختراع نقطه‌ی عطفی در استفاده‌ی گسترده‌ی از آسانسور در ساختمان‌سازی بود.
نمایش عمومی اختراع ترمز ایمنی آسانسور (پاراشوت) توسط آلیشا اُتیس
آسانسور در ایران برای اولین بار، بنا به گفته‌هایی در دوران احمد شاه قاجار در پالایشگاه نفت آبادان نصب شده است ولی صنعت آسانسور در ایران از سال ۱۳۳۵ خورشیدی رشد کرد.
در سال ۱۳۴۵ در طرح‌های وزارت مسکن و شهرسازی برای آپارتمان‌سازی برنامه‌ریزی شده و ایجاد شهرک‌های مسکونی در اطراف شهرهای بزرگ برای ساخت اولین کارخانه آسانسورسازی در ایران برنامه‌ریزی می‌شود.
در سال ۱۳۵۰ کلنگ ساخت اولین کارخانه آسانسورسازی ایران با نام ایران شیندلر در زمینی به مساحت چهل هزار متر مربع واقع در شهر صنعتی البرز قزوین به زمینی زده می‌شود و در سال ۱۳۵۳ این کارخانه با ظرفیت اولیه تولید چهارصد دستگاه آسانسور تحت لیسانس شیندلر سوئیس به بهره‌برداری می‌رسد و به‌طور هم‌زمان جهت پرورش نیروی متخصص در نصب آسانسورهای خود مبادرت به برگزاری دوره‌های کامل آموزشی تئوری و عملی نصب آسانسور می‌نماید که در هر دوره حدود ۲۰ نفر تکنسین موفق به کسب مدرک مهارت نصب می‌شوند و این دوره‌ها از سال ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۷ ادامه داشت و امروز دانش آموختگان آن دوره‌ها زبده‌ترین و کارآمدترین افراد در صنعت آسانسور در ایران می‌باشند و اغراق نمی‌باشد اگر از شرکت آسانسورسازی ایران شیندلر به عنوان مادر صنعت نوین آسانسور در ایران یاد کرد. همچنین به‌طور هم‌زمان اولین کارخانه سازنده قطعات آسانسور در ایران با نام تسلا ــ ایران تولید خود را شروع می‌کند.
در سال ۱۳۵۴ کارخانه آسانسور و پله برقی ایران در ابهر تأسیس و مدتی بعد تحت لیسانس هاوس هان آلمان شروع به تولید می‌کند. شرکت اوتیس آمریکا نیز اقدام به خرید زمینی در شهر صنعتی ساوه نموده و برنامه‌ریزی برای تأسیس کارخانه می‌کند.
همچنین در سال ۱۳۵۵ شرکت تولیدی ایران امباربا کارخانه تولید آسانسور خود را در شهر صنعتی رشت تأسیس و تولید آسانسور را تحت لیسانس امباربا اسپانیا آغاز می‌کند.
در کنار شرکت‌های تولیدی فوق حدود سی شرکت نصب و فروش آسانسور هم در ایران تا سال ۱۳۵۷ دائر می‌شود که بعضی از این شرکت‌ها نمایندگی فروش شرکت‌های فوق را در تهران و شهرستان‌ها دریافت می‌کنند. همچنین چهار یا پنج کارگاه تولید در و کابین هم ایجاد می‌شود که شرکت‌های فروش و نصب آسانسور را یاری می‌دهند. بدین ترتیب تا قبل از بثمر رسیدن انقلاب و ضعیت صنعت آسانسور ایران بشرح فوق است.
